کتاب هنر شفاف اندیشیدن به قلم رولف دوبلی و با ترجمه عادل فردوسی پور و بهزاد توکلی و علی شهروز نگاشته شده است . در معرفی کتاب نیز آمده:
تصور کنید در زمین فوتبال هیچ خطایی اتفاق نمی‌افتاد. آن وقت واژه‌ای به نام پنالتی اخطار و اخراج هم معنا نداشت. اشک ها ولبخندها محو می‌شدند و زیبایی فوتبال هم رنگ می‌باخت. آدم‌ها شبیه ربات‌های برنامه‌ریزی‌شده‌ای بودند که وظیفه‌شان بدون کوچک ترین اشتباه بود.
رولف دوبلی در این کتاب می‌کوشد براساس مطالعات، تحقیقات و تجربیات شخصی‌اش عمده‌ی این خطاها را شناسایی، بازخوانی و معرفی کند. همان‌گونه که خود در مقدمه‌ی کتابش ذکر می‌کند، فهرست خطاهایش کامل نیست و موارد دیگری را نیز می توان به آن افزود. او براساس مشاهدات علمی، نتایج آماری، استدلال‌ها و استنتاج‌های منطقی (در حوزه‌ی علوم اجتماعی)، با ذکر مثال‌ها و نمونه‌های ملموس، جهان‌بینی خود را درباره‌ی خطاهای شناختی مطرح می‌کند. به تایید نویسنده، این کتاب کلید یافتن شادمانی و مسیرهای منتهی به خوشبختی و موفقیت نیست، تلقی و برداشت من این است که محتوای آن بیانگر نگرشی متفاوت به عملکرد انسانی ماست؛ یک شوک  خلاقانه به ذهن درجهت زدودن انباشت‌های زایدش، شناسایی پیش‌فرض‌های ساختگی، اشتباهات متداول و موقعیت‌های کاذبی که به واسطه‌ی خطاهای ذهنی دچارش می‌شویم. کاوشی است در شناخت واضح‌تر خطاهای انسانی که در زندگی، کارکردهای متفاوت و بعضا متضادی دارد. برخی از آن ها انسان را از خطر نابودی نجات می‌بخشد و برخی دیگر مانع از خردورزی و شفاف اندیشی‌اش می شود. درک فرایند اندیشیدن و دام‌هایی که ذهن بر سر راهش قرار می دهد، کار ساده‌ای نیست و بی‌سبب نیست رولف دوبلی کتابش را هنر شفاف‌اندیشیدن نام نهاده است.
برشی از کتاب
نویسندگان هم در واژه‌بندی ماهرند. رمانی جنایی اگر از همان صفحه‌ی اول همان‌طور که جنایت اتفاق می‌افتد قاتل را با صحنه‌ی چاقوکشی به خواننده معرفی کند. خسته‌کننده از آب درمی‌آید. ما سرانجام انگیزه‌ها و اسلحه‌های قاتل را کشف می کنیم، اما واژه‌بندی رمان‌نویس شور و تعلیق به داستان ترزق می‌کند. در نتیجه، بدان هر آن‌چه بیان می‌کنی تا حدودی واژه‌بندی دراد چه حقیقتی که از یک دوست مورد اعتماد شنیدی،‌چه مطلبی که در روزنامه‌ی معتبر خواندی، تحت‌تاثیر واژه‌بندی است. حتا همین فصل از کتاب