در رمان  «منی که هرگز مردان را نشناختم» جکلین هارپمن، ما با جهانی پساویران‌شهری مواجه می‌شویم که در آن زنان، بدون هیچ توضیحی، در بند و اسارت سال‌ها زندگی می‌کنند. این اثر نه‌تنها یک روایت علمی‌تخیلی است، بلکه آیینه‌ای از نقد اجتماعی بر مناسبات قدرت، محدودسازی آزادی‌های فردی و جایگاه زن در جامعه مردسالار محسوب می‌شود. شخصیت اصلی بی‌نام، که نمادی از حذف هویت زنانه در تاریخ است، با وجود شرایط طاقت‌فرسا، دست از جست‌وجوی حقیقت و بازتعریف خود برنمی‌دارد. همین کشمکش درونی، داستان را به روایتی تکان‌دهنده از مقاومت و امید بدل می‌کند. 

درباره‌ی نویسنده:

جکلین هارپمن (Jacqueline Harpman) نویسنده و روان‌کاو بلژیکی (۱۹۲۹–۲۰۱۲) است که آثارش همواره میان ادبیات و روان‌شناسی در نوسان‌اند. او با رویکردی فلسفی و انتقادی، مسائلی چون جنسیت، قدرت و سرکوب را در قالب داستان‌هایی پرکشش به تصویر می‌کشد. «منی که هرگز مردان را نشناختم» از مهم‌ترین آثار او به شمار می‌رود؛ اثری که مرزهای رمان علمی‌تخیلی و رمان اجتماعی را درمی‌نوردد و تجربه‌ای انسانی و عاطفی را پیش چشم مخاطب می‌گذارد. 

درباره‌ی مترجم:

هانیه مهرمطلق مترجم و پژوهشگر ادبی است که پیش‌تر به عنوان مدرس دانشگاه فعالیت داشته و دکترای زبان و ادبیات انگلیسی را از دانشگاه تهران دریافت کرده است. او در زمینه ترجمه آثار ادبی فعال است و تاکنون رمان‌ها و نمایشنامه‌های مهمی را به فارسی برگردانده است؛ از جمله استخوان مردگان را شخم بزن اثر اولگا توکارچوک و چند نمایشنامه از یوجین اونیل. مهرمطلق همچنین مترجم کتاب اصفهان: شهر کودکان لهستانی است که به خاطرات کودکان لهستانی اسکان‌یافته در ایران در جنگ جهانی دوم می‌پردازد.  

گزیده‌ای از کتاب:

«خیلی به‌ندرت پیش می‌آمد که زنی نافرمانی کند. اما وقتی چنین اتفاقی می‌افتاد، صدای ترق و تروق تازیانه‌ای در کنارش به هوا می‌رفت و ادامه میافت، تا آن زن طبق دستور عمل کند. نگهبان ها بی‌رحم بودند و تازیانه‌هایشان را با نهایت دقت می‌کوبیدند. می‌توانستند بیست بار پشت سر هم شلاق را درست از بیخ گوش کسی عبور دهند، و اگر زنی که شلاق او را هدف گرفته بود، مقاومت می‌کرد، همیشه یکی دیگر از زن‌ها تسلیمش می‌شد. وقتی نگهبانان آلیس را مجبور به غذا خوردن کردند و بعد او از لباسش طنابی درست کرد تا خودش را خفه کند، کلودیا وا‌داد و باعجله به سراغش رفت تا گره را باز کند و از مرگ نجاتش دهد؛ مرگی که به همه وعده داده شده بود، اما تا آن لحظه اجرایی نشده بود.»