کتاب مناجات نامه خواجه عبدالله انصاری با خوشنویسی حسن ملائی تهرانی و نگارگری غلامرضا اسماعیل‌زاده و با مقدمه سید عبدالرضا قریشی‌زاده نگاشته شده است. در معرفی کتاب آمده: شیخ‌السلام ابواسماعیل عبدالله بن‌انصاری معروف به خواجه عبدالله انصاری، یکی از مشاهیر صوفیه خراسان است که آثار فراوانی دارد و اهمیت او در تاریخ تصوف آکار است (صفا، ۱۳۶۳، ج۲ص۲۱۹) وی از جمله‌ی علما و از اکابر صوفیه و عرفا بود (قزوینی، تعلیقات چهارمقاله ۱۹۰۹، ص ۲۵۶) وی ازدودمان ابوایوب انصاری صحابی بزرگ پیامبر اکرم(ص) و میزبان حضرت در هنگام به هجرت به مدینه بود. 

برشی از کتاب 

الهی: مگر خویشتن جویم که در ملکوت تو کم‌تر از تار مویم، چراغ باید که روز جویم من این بیهوده تا کی گویم؟ به نیت هست یافتن محال است و ناشناخته جوینده بر خودو بال است، به دوگانگی،  یگانگی جستن کبری است، بسته مانده در طلب راه شومی است، هرچه جز یکی همه هم ‌اند، هست یکی است و دیگر از نیست کم‌اند.

الهی: یافت جستن زندگانی است و جوینده نایافتن زندانی است و چندان که میان آن و این معانی است ، یگانگی تو را نشانی است و هر‌چه نه به تو باقی است، فانی است.

الهی: من نه به خدمت تو را می بها سازم، که درصحبت،‌حرمت می نگاه دارم، من به هوای دل در خدمتم، کی به فرمانم؟ 

کتاب مناجات خواجه عبدالله انصاری در «انتشارات کتابسرای میردشتی» به چاپ چهارم رسیده است.