در دهه چهل و پنجاه خورشیدی که دوران انقلاب ها و اندیشه های انقلابی نام گرفته بود ، در ایران اندیش مندانی بدون در دسترس داشتن آن چه که ما  امروزه بدان تکنولوژی   ارتباطی و دنیای مجازی می گوییم و به دور از آسانی یی که امروزه برای تهیه ی اطلاعات در دسترس ماست ، با اندک امکاناتِ خود  به تحلیل هایی دست زدند که امروزه برای ما هم چنان تازه و نو است ... یکی از این اندیش مندان " مصطفی شعاعیان"  بود .. گذر روزگار و سرکوب دوران کثیف و پلید ستم شاهی ، نتوانست آن چه که از او به یادگار مانده  را کهنه و یا از دید انسان های اندیش مند به دور نگاه دارد  در باره ی خلع سلاح عمومی و تاریخچه ی آن کتاب های بسیاری نوشته شده است  ... اما آن چه  مصطفی شعاعیان  مطرح می کند ، بسیار عریان و قابل فهم همگان است ... به زبانی بسیار ساده  به کند و کاو این انیشه می پردازد .....جنگ‌ها از پیدایشِ اولین روابطِ استعماریِ بین بشر، شکل گرفتند و به موازاتِ پیچیده‌تر شدن و گسترش این روابط، در طیِ تکامل خود، از برده‌داری، فئودالیسم، تا سرمایه‌داری و اینک در اوج این روابط، با ظهورِ نئولیبرالیسمِ افسارگسیخته در قرن بیست‌ویکم، همواره مساله‌ی خلع‌سلاح و داشتنِ زندگی‌یی آرام و به دور از هرگونه تجاوز و کشتار، آرزوی انسان بوده و هست... کتابی که در دست دارید نگاهِ مصطفی شعاعیان به این مساله است. در آن روزگاران، یکی از دست‌آویزهای جنگ‌ها و تجاوزهای کشورهای امپریالیستی و ارتجاعی، می‌توانست افسانه‌ی رقابت، بین کشورهای به‌اصطلاح سوسیالیستی و سرمایه‌داری بوده باشد که در کنکاش، تجزیه و تحلیل‌های شعاعیان، دروغین‌بودنِ این حیله، به‌روشنی، خود را می‌نمایاند؛ او با نگاهِ منتقدانه و غیرجزمیِ خود، به شرایط عینیِ جهان، فریبِ و شعارگونه بودنِ مساله‌ی خلع‌سلاح عمومی را بر‌ مَلا می‌کُند...