کتاب تاریخ شنیدن نوشته پیتر زندی و با مقدمه ژان‌ـ‌لوک نانسی فیلسوف فرانسوی، کتابی است که درواقع در پی جنجال بر پلتفرم موسیقی نَپستِر نوشته شد. نَپستِر یکی از اولین پلتفرم‌های نرم‌افزاری برای به اشتراک گذاشتن فایل‌های موسیقی بود.

زندی در کتاب تاریخ شنیدن، اول به شکل ریشه‌ای به سراغ این پرسش می‌رود که آیا اصلاً کسی می‌تواند تجربه شنیداری خودش را با دیگران به اشتراک بگذارد، و سپس این پرسش را در زمینه پرسش وسیع‌تری بررسی می‌کند. این پرسش که «حقوق اثر موسیقایی به چه کسی تعلق دارد؟»

نویسنده کتاب تاریخ شنیدن از سه رویکرد مختلف به سراغ پرسش مرتبط با مالکیت شنیداری اثر موسیقی می‌رود: (۱) دیرینه‌شناسی سیاست‌ها و ایدئولوژی‌هایی که بر فرآیند شکل‌گیری کپی‌رایت و حقوق مؤلف اثرگذار بوده‌اند؛ (۲) تأمل درباره تحولات شیوه‌های ثبت اثر موسیقایی و اجرا و تنظیم و اقتباس از آن، و به‌طور خلاصه، بررسی جایگاه تنظیم در موسیقی، به‌ویژه از دوره موسیقی رمانتیک به بعد؛ (۳) ترسیم تاریخچه‌ای کلی از سیر تحولات حوزه شنیدن و سازها و ابزارهای آن.

پیتر زندی فیلسوف و موسیقیدان فرانسوی و استاد ادبیات تطبیقی و علوم انسانی در دانشگاه براون است. او همچنین استاد دانشگاه نانتر پاریس، دانشگاه نیویورک و پرینستون و مدرس دانشگاه مارک بلوخ در استراسبورگ بوده است.

زندی کتاب‌های متعددی را در حوزه‌های مختلف مرتبط با شنوایی نوشته است: کتاب تاریخ شنیدن (۲۰۰۱) درباره بررسی امکان به اشتراک گذاشتن شنوایی و شنیده‌های آدمی و همچنین مسئله مهم «حقوق اثر موسیقایی»؛ کتاب سراپا گوش: زیبایی‌شناسی شنود جاسوسی (۲۰۰۷) که درواقع مفهوم «چشم سراسربین» میشل فوکو را به حوزه شنوایی گسترش می‌دهد؛ و نیز کتاب‌هایی درباره تأثیر ترانه‌های محبوب بر ذوق مخاطبان موسیقی، فیلم‌های آخرالزمانی، سجاوندی در نگارش رسمی و حوزه‌های متنوع نظری، هنری و فلسفی.