کتاب زنان برابر چشم‌انداز رودخانه به قلم هاینریش بل و با ترجمه کامران جمالی نگاشته شده است. در معرفی کتاب نیز می‌خوانیم:
وقتی در مجلل‌ترین «خانه‌ی سالمندان» به طور مرتب به دیدن این زن ریاکار و عوضی می‌رفتم، دیگه خانم شده بود: با ظف‌های چایخوری انگلیسی، مبلمان زیبا، سنگ‌های قیمتی اصل، تاری از تکبر دور خودش تنیده بود که پشت او برای جواب به هر سوال هزارتا منت سر آدم می‌ذاشت.
هاینریش بل از برجسته‌ترین نویسندگان معاصر آلمان است که در سال ۱۹۷۲ برنده جایزه‌ی ادبی نوبل شد. رمان زنان برابر چشم‌انداز رودخانه آخرین اثر اوست و پس از مرگ وی در سال ۱۹۸۵ به چاپ رسید. این رمان با ساختاری بدیع، به صورت گفتگو و تک‌؛ویی نوشته شده است. صحنه‌ی حوادث آن، شهر بن است و به روابط و رویدادهای پشت پرده‌ آلمان می‌پردازد. همچون دیگر آثار او، زنان نقشی پررنگ- مستقیم و غیرمستقیم- در روند رویدادها به عهده دارند.
اریکا ووبلر در بالکن بالای ایوان نشسته. قوری قهوه و فنجان کنارش قرار دارند. به راین نگاه می‌کند: امروز برای اولین ‌بار بعد از پایان جنگ ترسیدم، حالتی که بهم دست داد برام آشنا نبود؛ این ترس با ترسی که در پایان جنگ داشتم، قابل مقایسه نیست. ۴۰ سال بدون ترس؟ نه ، در اکثر مواردی که هرمان با مسئله سیاسی مهمی درگیر می‌شد حالت اضطراب بهم دست می‌داد. شونت هم همیشه باعث وحشت من می‌شد: ‌اون خیلی بلندروازه، و هر دوتاشو با هم می‌خواد:‌هم خدا رو هم خرما رو. بله خدا رو هم می‌‌خواد. شاید من بیشتر از حد معمول برای فکر کردن وقت دارم. درواقع باید گفت کارم زیاد نیست: نمایندگی یه نظریه‌ی خاص تو مهمونی‌هاو مجالس شام، مجالسی که گاهی کلمه Dinner  رو براش به کار می‌بردن. در ضیافت‌ها همیشه کنار کسی می‌شینم که دومین شخصیت مهم ضیافته که ملکه‌ها چیزی بیشتر از یه آدم معمولی نیستن و بعضیاشون حتی احمق هم هستن. از این گفت‌و گوها هیچ‌وقت خسته می‌شم، در کمال پروریی درباره‌ی شوهرا، زنا یا بچه‌هاشون، راجع به غذاهای مورد علاقه‌شون سوال می‌کنم و ظاهرا این کارها عیناهمون کارهایی که باید زنی انجام بده که همسر سومین شخصیت مهم جلسه‌س: خوش‌مشرب و خودمونی‌بودن.