کتاب غزلیات شمس تبریزی به قلم و با مقدمه غزلیات سیدعبدالرضا قریشی زاده و با خوشنویسی ابراهیم سلیمانی نگاشته شده است. در معرفی کتاب نیز آمده:
غزلیات شمس یا دیوان کبیر شمس که خالق آن مولانا جلال الدین محمد یکی از شاهکارهای شور‌انگیز ادب فارسی است که مانند دیگر آثار مکتوب بجای‌مانده از مولانا پس از دیدار تاریخی و تأثیرگذار وی با شمس تبریزی خلق شده است. 
مولانا جلال‌الدین محمد بلخی فرزند محمدبن حسین خطبیی است که به بها‌الدین ولد نامو و او را سلطان‌العما می‌خواندند، او نیز فرزند حسین‌بن احمد خطیبی است و براساس آنچه افلاکی در مناقب العارفین آورده از افاضل روزگار و علامه زمان بود. 
به عبارتی همه قبیله مولانا عالما دین بودند و معلم عشق شمس وی را شاعری آموخت. جلال‌الدین محمد تا پسش از دیدار با شمس تبریزی در تعلیم و تدریس علوم شرعی مذهب حنفی کوشا بود و حوزه درس و بحث او رونقی خاص داشت، تا جایی که شمار شاگردان و مریدانش را افزون بر ده هزار گفته‌اند.

برشی از کتاب
آب حیات عشق را درک ما روانه کن
آینه صبوح را ترجمه شبانه کن
ای پدر نشاط نو، بر رگ جان ما برو
جام فلک نمای شوو ز دو جهان کرانه کن
ای خر دم شکار تو تیر‌زدن شعار تو
شست دلم بدست کن جان مرا نشانه کن
خیز و کلاه رو کج بنه و زهمه وامهابجه
بر رخ روح بوسه ده زلف نشاط شانه کن
کتاب غزلیات شمس تبریزی در«انتشارات کتابسرای میردشتی »  چاپ شده. برای مطالعه‌ی بیشتر در مورد این کتاب و هم چنین دانلود کتاب«غزلیات شمس تبریزی» به این صفحه رجوع کنید.
همچنین با ورود به صفحه‌ی کتاب های نفیس و ادبیات کهن می توانید سایر کتاب های این حوزه را مطالعه کنید.